Swoim sopranem dramatycznym o niskiej barwie podbijała europejskie opery, a gdy wróciła do Polski, honoraria za występy przeznaczała na wsparcie działań patriotycznych w kraju. Urodziła się 166. lat temu, 4 czerwca 1855 r. w Warszawie. Odniosła ogromny sukces. Była wielką gwiazdą. Publiczność ją uwielbiała, krytycy zachwalali, a dyrektorzy najświetniejszych sal operowych płacili za jej występ bajońskie sumy!

Była córką Jana Reszki, kontrolera Dyrekcji Drogi Żelaznej, i Emilii z Ufniarskich, znanej mezzosopranistki. Śpiewu uczyła ją wpierw matka, a potem pobierała nauki w Petersburgu i we Włoszech. Debiutowała w 1872 r. w Wenecji. Jej interpretacja partii Małgorzaty w „Fauście” rzuciła publiczność na kolana. Odniosła ogromny sukces i od 1875 r. śpiewała już w operze paryskiej. Była wielką gwiazdą, a prasa rozpisywała się o jej niebotycznych honorariach. W sezonie 1877/1878 została primadonną opery madryckiej. Potem partią Aidy Verdiego porwała wymagającą publiczność mediolańskiej La Scali. Sukcesy odnosiła również w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Portugalii. W 1883 r. przyjechała do Polski i wystąpiła w swoich najlepszych ariach, a całkowity dochód z koncertów przeznaczyła na cele społeczne. We wrześniu 1883 r. uświetniła swoimi występami krakowskie uroczystości związane z dwusetną rocznicą zwycięstwa króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Gdy opuszczała Kraków całe miasto odprowadziło ją na dworzec. Dwa lata później, po koncercie w Londynie w 1885 r. cała sala krzyczała „Niech żyje Polska!”. W tym samym roku wróciła na stałe do Polski. Wyszła za mąż za bankiera Leopolda Kronenberga i zakończyła karierę w pełni blasku. W ostatnich latach życia występowała niekiedy na koncertach dobroczynnych. W. Żeleński napisał po jej występach w Krakowie: „Głos budzi zdumienie i woluminem i rozległością skali. Jest to bowiem mezzosopran, którego punkt ciężkości tkwi w średnicy, w niskim rejestrze, a mimo to sięga on najwyższych tonów, tak że Józefina Reszke opanowała wszystkie partie dramatycznego sopranu i z nadzwyczajną łatwością pokonywała największe trudności koloratury! Świetna dykcja, wybitna inteligencja, a nadto wdzięk i prostota interpretacji, pozwalały jej na wzorowe wykonanie pieśni”.

Wybitna śpiewaczka operowa zmarła po połogu 22 lutego 1891 r. w Warszawie. Miała zaledwie 36 lat. Pochowana jest w kaplicy rodzinnej Kronenbergów na warszawskich Powązkach.

Obraz E. Viancin, Józefina Reszke jako Małgorzata (Faust), olej. 1876, zbiory Muzeum Teatralne Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie.

Zdjęcia – domena publiczna

Literatura:

Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973.

Wójcik K., Śladami Reszków, Częstochowa 2010.

Polecamy:

https://www.filharmonia.com.pl/aktualnosci/19-Sylwetki-rodzenstwa-Reszke

http://www.encyklopediateatru.pl/osoby/41813/-#

https://e-teatr.pl/polscy-spiewacy-na-scenie-la-scali-a26296