Janina Łada – Walicka (1885-1935) – ułanka, działaczka narodowa we Lwowie

Wzięła udział w wojnie polsko-ukraińskiej o granice i w 1918 r. bohatersko walczyła o Lwów. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. walczyła jako ułanka w II Ochotniczym Szwadronie Śmierci z III dywizjonu jazdy Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej. Brała udział w bitwie pod Chodaczkowem, po której, za męstwo i odwagę, dostała awans do stopnia kaprala.

Na kartach historii Polski zapisała się również jako pisarka, i publicystka. Wraz z Ludwikiem Szczepańskim i Arturem Schroederem była redaktorem lwowskiego czasopisma „Pobudka”, w którym zamieszczano komunikaty z walki o Lwów. Pisała również do pisma „Świat Kobiecy”. Po wojnie opisała swoje wspomnienia w książkach „Wierna straż” i „Ułani, ułani malowane dzieci. Z dziejów kawalerii ochotniczej”. Mało kto wie, że Janina Łada-Walicka interesowała się również zagadnieniem satanizmu i czarnej magii. W 1930 r. wydała broszurę pt. „Sataniści”, w której opisała dzieje sekty przeciwników Boga. Napisała m.in.:

„Dzień 14 kwietnia 1912 roku, przeklinany przez satanistów, jest rocznicą zatonięcia okrętu Titanic. Przy budowie tego największego statku owych czasów, pracowali członkowie satanistycznej sekty oranżystów. Pyszni tem swojem działaniem, wypisali oni na boku okręt – na tym samym boku, w który uderzyła góra lodowa, bodajże nawet w samo miejsce napisu, takie bluźniercze prowokacje: Nie masz Boga, który zdołałby ten okręt w otmętach morskich pogrążyć”.

Autorka opisała też satanistów działających na początku XX wieku w Polsce.