Był polskim hutnikiem, współpracownikiem sławnego Johna Baildona. Cieszył się opinią wybitnego znawcy hutnictwa, był wysoko ceniony przez Fryderyka Wilhelma Redena, śląskiego starostę górniczego i jednego z pionierów śląskiego przemysłu.

Zygmunt Gotthilf Bogacz urodził się 12 czerwca 1758 r. w Zielęcicach koło Brzegu. Kształcił się w gimnazjum w Brzegu. Od 1778 r. był pracownikiem rządowego hutnictwa i górnictwa na Śląsku, początkowo praktykował w hucie żelaza w Kluczborku, a w 1782 r. został pisarzem i nadzorcą kopalni rud w hucie żelaza „Małapanew” w Ozimku. W 1783 r. przeniesiony został do Deputacji Górniczej w Tarnowskich Górach (od 1793 r. pod nazwą Urząd Górniczy), gdzie był pisarzem hutniczym i asesorem. Od 1797 r. pracował jako asesor Wyższego Urzędu Górniczego.

W ramach swoich zajęć zawodowych kierował, razem z Johnem Baildonem, budową hut państwowych – Huty Gliwickiej (1796 r., zlikwidowana w dwudziestoleciu międzywojennym) i Huty Królewskiej (od 1797 r., późniejsza Huta Kościuszko w Chorzowie). Były to pierwsze w Europie huty stosujące koks do wytopu surówki żelaza. Zygmunt Bogacz zmarł 27 maja 1800 r. w Tarnowskich Górach.

Źródło:

Jaros J.T., Zygmunt Gotthilf Bogacz, [w:] Słownik biograficzny techników polskich, zeszyt 1, Warszawa 1989.