Był wybitnym polskim kompozytorem, dyrygentem, organistą i pedagogiem. W dziejach zapisał się głównie jako autor muzyki do wiersza Marii Konopnickiej – Rota, uznawanego za nieoficjalny „drugi hymn Polski”.
Feliks Nowowiejski urodził się 7 lutego 1877 r. w Wartemborku (dzisiejszym Barczewie) na Warmii. Ukończył prowadzoną przez jezuitów szkołę muzyczną w Świętej Lipce, studiował w Ratyzbonie i Berlinie. W latach 1909-1914 był dyrektorem artystycznym Towarzystwa Muzycznego w Krakowie.
W 1919 r., już jako uznany kompozytor, na stałe osiedlił się w Poznaniu. W latach 1920-1927 był wykładowcą w Konserwatorium Poznańskim; dyrygował Miejską Orkiestrą Symfoniczną i poznańskimi chórami, grał na organach. Występował w wielu miastach Polski i Europy, a jego recitale w salach koncertowych i kościołach cieszyły się wielkim zainteresowaniem i były regularnie transmitowane przez Rozgłośnię Poznańską. Działał w Wielkopolskim Związku Kół Śpiewackich, był członkiem komisji artystycznych i jurorem konkursów oraz zjazdów śpiewaczych. Zmarł w Poznaniu w 1946 r., a jego pogrzeb stał się wielką, narodową manifestacją. Pochowano go w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha.
Spuścizna kompozytorska Nowowiejskiego jest niezwykle bogata i różnorodna. Obejmuje niemal wszystkie gatunki muzyczne: oratoria, kantaty, symfonie, opery, balety, msze, koncerty smyczkowe, koncerty organowe, motety i lirykę wokalną. Do jego najbardziej znanych dzieł należą: oratoria Quo vadis? i Znalezienie św. Krzyża, opera Legenda Bałtyku, marsz Pod Sztandarem Pokoju oraz pieśni Rota, Ojczyzna, i Psalm 136 (Jeruzalem).
Kultywowaniem pamięci o wybitnym kompozytorze zajmuje się poznańskie Towarzystwo im. Feliksa Nowowiejskiego www.towarzystwo.nowowiejski.pl
źródło:
Polecamy: