Profesor Heinrich Göppert (1800-1884) – botanik, obrońca starych drzew, dyrektor Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego

Współcześni nazywali go „śląskim Aleksandrem Humboldtem”. Był wybitnym niemieckim botanikiem i lekarzem, profesorem uniwersyteckim (również rektorem i dziekanem Wydziału Medycznego UWr), dyrektorem Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu. W dziejach zapisał się również jako pradziadek laureatki Nagrody Nobla z fizyki – Marii Göppert-Mayer.

Pozostawił po sobie 245 publikacji naukowych, a jego życiorys jest dość dobrze znany. Heinrich Göppert urodził się 25 lipca 1800 r. w Szprotawie, gdzie do dziś zachował się jego rodzinny dom. Pochodził z rodu farmaceutów śląskich, który miał swoje apteki w Szprotawie i Nysie. Wielce zasłużył się też dla farmacji, bowiem na Uniwersytecie Wrocławskim ustanowił farmację jako samodzielny przedmiot, z której egzamin studenci zdawali na miejscu, a praktykę odbywali w aptece uczelnianej.

Lista jego zasług jest bardzo długa. Warto jednak wymienić fakt, że profesor Heinrich Göppert w 1846 r. zapoczątkował na Śląsku ochronę zabytkowych drzew – współpracował w tym zakresie z leśnikami, edukował, uświadamiał…

Zgromadził ogromne kolekcje przyrodnicze – pod koniec życia profesora liczba różnych odmian roślin uprawianych w Ogrodzie Botanicznym przekroczyła 12.000, czyli więcej niż obecnie. Dzięki niemu wrocławski Ogród Botaniczny był pierwszym na świecie ogrodem naukowym otwartym bez ograniczeń nie tylko dla uczonych i studentów, ale również dla szerokiej publiczności we wszystkie dni powszednie. Rozbudował trzy szklarnie i postawił kolejną, dostosował układ uprawianych roślin do potrzeb dydaktycznych, zaopatrując wszystkie taksony w tabliczki informujące o nazwie, pochodzeniu geograficznym i walorach użytkowych. Stworzył też ewenement w skali światowej – naturalnej wielkości profil geologiczny, obrazujący układ warstw skalnych w Dolnośląskim Zagłębiu Węglowym. Opracował i wydał w 1857 r. drukiem pierwszy przewodnik po Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Dla zgromadzonych kolekcji utworzył w 1854 roku Muzeum Botaniczne, a w 1872 roku Muzeum Ogrodu Botanicznego.

Zmarł 18 maja 1884 r. we Wrocławiu, a o jego śmierci pisały wszystkie liczące się gazety w Niemczech i Europie. Pochowany został na nieistniejącym już dziś cmentarzu we Wrocławiu przy ul. Piwnej. Pamięć o nim żyje nadal – pomnik Göpperta (autorstwa rzeźbiarzy Stanisława i Michała Wysockich), wzorowany na stojącym dawniej na Promenadzie Staromiejskiej, odsłonięto 1 października 2014 r. we wrocławskim Ogrodzie Botanicznym.

I warto jeszcze pamiętać, że podczas epidemii cholery we Wrocławiu w 1831 r., jako młody lekarz z wielkim poświęceniem zajmował się leczeniem i opieką nad chorymi. Nie zamknął się w domu, tylko z pomagał bez oglądania się na własne bezpieczeństwo…