W Parku Zdrojowym w Głuchołazach wiosną można poczuć obłędny zapach czosnku niedźwiedziego, kwitnących azalii i rododendronów. Można oglądać goniące się wiewiórki oraz słuchać całej mnogości ptasich treli. Staw Górny i jego brzeg tętnią życiem. Woda daje schronienie rybom, płazom i innym drobnym organizmom. W wodach głuchołaskiego parku bytują i odbywają wiosenne gody  tarszki (zwyczajna i górska) oraz ropucha szara, zielona, rzekotka drzewna, żaba trawna. Czy wiecie, że większość gatunków żab nie potrafi pić? Te płazy wodę wchłaniają przez skórę podczas kąpieli.

Okolicę okala piękny las mieszany, który tworzą: buk, dąb, sosny (zwyczajna i wejmutka), modrzew europejski, świerk pospolity, jodła pospolita, daglezja, klon zwyczajny i jawor. To wyjątkowe miejsce, w którym można wypoczywać ciesząc się przyrodą.

Wypoczywając w Parku Zdrojowym w Głuchołazach, warto pamiętać, że jego ważną funkcją jest edukacja proekologiczna. Funkcję tę spełnia ciekawie zaaranżowana ścieżka edukacyjna w części parkowej przyległej do Stawu Górnego. Ścieżka zlokalizowana jest na szczycie skarpy pomiędzy sędziwymi bukami pospolitymi. Układ komunikacyjny został scalony i dopasowany do zaprojektowanych schodowych wzniesień terenu. Tablice informacyjno – edukacyjne   zostały zlokalizowane w taki sposób, aby nie raziły swoją obecnością w krajobrazie skarpy, a jednocześnie zachęcały do zapoznania się z ich treścią. Całość przybiera charakter parku sanatoryjnego. Tworzą go wnętrza parkowe o różnym stopniu intymności. Każde wnętrze ma swój niepowtarzalny charakter i pełni określoną funkcję. W całości projekt pozostaje spójny z punktu widzenia kompozycyjnego.

 

Fot. Sandra Murzicz