Kościół pw. Świętej Trójcy w Koszęcinie koło Lublińca jest również jednym z piękniejszych obiektów na Szlaku Architektury Drewnianej na historycznym Górnym Śląsku. Świątynia położona jest malowniczo w dolinie, poza wsią w otoczeniu naturalnego krajobrazu pól i drzew. Według legendy, miejsce zbudowania kościół zostało objawione Viktorii, córce miejscowego młynarza. Inna miejscowa legenda mówi o tym, że w pobliżu miejsca, na którym wybudowano kościół Świętej Trójcy odkryto wcześniej źródło z uzdrowicielską wodą, o której w jednym ze swoich wierszy wspominał Juliusz Ligoń. W miejscu cudownego źródełka postawiono kapliczkę z figurą św. Jana Chrzciciela. Te miejscowe tradycje uwiecznił w 1564 r. na dużym, ośmioscenowym płótnie anonimowy malarz i poeta. Co ciekawe, każde malowidło podpisane jest wierszowanymi zdaniami w języku staropolskim.
Pierwszy kościół zniszczyła w 1720 r. szalejąca nad miejscowością burza. W kilka miesięcy później wzniesiono nową świątynię o konstrukcji zrębowej, która zachowała się do naszych czasów. W 1724 r. budowlę rozbudowano w kierunku zachodnim. Do trójbocznego prezbiterium przylega szersza nawa wzniesiona na rzucie wydłużonego prostokąta, do której od północy przylega niewielka, kwadratowa kruchta. Chór muzyczny wsparty jest na czterech ozdobnych słupach, na nim organy z 1886 r. Wokół kościoła otwarte „soboty” pokryte dachem gontowym. Nad przybudówką mieszczącą zakrystię znajduje się loża kolatorska, do której schody prowadzą od zewnętrznej, południowej strony kościoła. Kościół posiada dwie wieże: wyższa – słupowa od zachodu, o ścianach lekko pochyłych, szalowana deskami, niższa nad prezbiterium ośmioboczna przeznaczona na sygnaturkę. Na deskowanym suficie nawy głównej znajdują się malowidła przedstawiające: Świętą Rodzinę, św. Franciszka z Asyżu, św. Jadwigę śląską oraz Anioła z szarfą, na której napis: „Gloria in excelsis Deo”.
Mimo kradzieży, we wnętrzu kościoła zachowała się część zabytkowego wyposażenia, w tym m.in.: barokowy ołtarz główny z 1 poł. XVIII w., ołtarz boczny – lewy poświęcony św. Annie Samotrzeciej, ołtarz boczny – prawy z figurą św. Jana Nepomucena z bogatą snycerką z motywów roślinnych, drewniana ambona z XVIII w., obrazy olejne „Drogi Krzyżowej” w nawie głównej – dar przeora zakonu OO. Franciszkanów z Góry Świętej Anny.
Po lewej stronie ołtarza głównego nad chrzcielnicą znajduje się płaskorzeźba Trójcy Świętej w bogatym obramowaniu snycerskim z motywem bujnego akantu. Zachowała się również płyta nagrobna Katarzyny Skalowej z 1602 r. (rodzina Wrbskich) odnaleziona w latach 70. XX w., podczas remontu kościoła (była wykorzystywana jako „blat” ołtarza głównego!). Obecnie epitafium znajduje się w kostnicy cmentarza.
W kościele znajdowało się również ok. 30 rzeźb z początku XVI w., z których ponad jedna trzecia została skradziona, a resztę zdeponowano w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach. Istnieje hipoteza, że rzeźby te pochodziły z wcześniejszego ołtarza tryptykowego.