W XVII w. Byczyna była żywym ośrodkiem kultury. W mieście przebywała m.in. słynna astronomka Maria Cunitia, która z byczyńskich wież obronnych obserwowała nieboskłon.

Maria Cunitia urodziła się ok. 1610 r. w Świdnicy w polsko-niemieckiej rodzinie. Była najstarszą córką Marii Schultz i dra Henryka Cunitza. Otrzymała staranne wykształcenie – znała język polski, niemiecki, grecki, francuski, włoski, hebrajski i łacinę. W 1630 r. wyszła za mąż za znanego matematyka i astronoma Eliasza Kreczmara. W 1650 r. wydała w Oleśnicy własnym sumptem książkę Urania propitia, która przyniosła jej europejską sławę i przyczyniła się do rozpowszechnienia wiedzy o odkrytych przez Keplera prawach ruchu planet. Utrzymywała kontakty z Heweliuszem, Ismaëlem Boulliau, Johannem Albrechtem Portnerem z Ratyzbony oraz Pierrem Desnoyersem. W 1656 r., podczas pożaru Byczyny, spaliła się większość jej naukowych notatek i rękopisów. W 1661 r. Cunitia owdowiała i zaprzestała działalności naukowej. Zmarła 24 sierpnia 1664 r. w Byczynie. Była najbardziej znaną kobietą – naukowcem od czasów Hypatii z Aleksandrii, dlatego też współcześni zwali ją Śląską Pallas.