Przemienienie Pańskie, czyli Transfiguracja jest jednym z ważniejszych świąt obchodzonych przez katolików. Na Wschodzie znane było już w VI w. i rangą dorównywało katolickiej Uroczystości Chrystusa Króla. W Kościele zachodnim wprowadził je papież Kalikst III, jako podziękowanie Bogu za odniesione zwycięstwo chrześcijan pod Belgradem 6 sierpnia 1456 r. Wojskami dowodził wódz węgierski Jan Hunyadi, a całą obronę i bitwę przygotował św. Jan Kapistran. W Polsce święto znane jest od XI w.

W Biblii wydarzenie to opisują trzej ewangeliści synoptyczni: Mateusz, Marek i Łukasz. Jezus zabrał trzech wybranych uczniów: Piotra, Jakuba i Jana na górę Tabor, gdzie zobaczyli go w nieziemskiej chwale, rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem. Chrystus okazał się tym, kim jest w swojej naturze i istocie, czyli Synem Bożym. Przemienienie pozwoliło Apostołom zrozumieć, jak mizerne i niepełne są ich wyobrażenia o Bogu. Chrystus przemienił się na oczach Apostołów, aby w dniach próby ich wiara w Niego nie zachwiała się. Święto to ma przypominać o tym, że Jezus może w każdej chwili odmienić nasz los.

Zwyczaje ludowe związane z celebrowaniem tego święta zachowały się jeszcze w kilku parafiach kurpiowskich i na Podlasiu, zwłaszcza w Krypie Kościelnym, w parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny będącym jednocześnie sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Wierni przynoszą wówczas do świątyni ofiary wotywne z wosku zwane osiarami (świece oblepione zwierzętami z wosku) i na kolanach modlą się o ochronę bydła przed chorobami i pomorem. Opiece Bożej poleca się również pszczoły a także osoby chore.