Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Proślicach koło Byczyny, to jeden z ciekawszych kościołów drewnianych w powiecie kluczborskim. Usytuowany jest na obrzeżach wsi, w kierunku wschodnim od drogi wiejskiej.
Zgodnie z literaturą przedmiotu przyjmuje się, że świątynię zbudowano w 1580 r., z fundacji rodziny von Frankenberg.Jest jednak prawdopodobne, że zabytek ma wcześniejszą genezę.Wątpliwości rozwiałyby badania dendrochronologiczne obiektu.
Kościół o konstrukcji zrębowej na ceglanej podmurówce, jest deskowany, składa się z zamkniętego trójbocznie prezbiterium, do którego od pn. przylega zakrystia, szerszej, prostokątnej nawy i kwadratowej wieży w konstrukcji słupowej dostawionej od strony zachodniej. Wydłużone prezbiterium świadczy najprawdopodobniej o dwóch etapach budowy, co oznacza, że pierwotnie wzniesiono kaplicę, a z czasem dobudowano do niej nawę. Prezbiterium i nawa przykryte są wspólnym dachem, co jest charakterystyczne dla kościołów wielkopolskich. Kościół przebudowano i odnowiono w 1748 r. Wykonano wówczas więźbę dachową z pozornym sklepieniem o obniżonym łuku. Ustawiono również chór i empory. W 1773 r. od strony zach. dobudowano kwadratową wieżę w konstrukcji słupowej. Była to fundacja Jerzego Zająca, miejscowego młynarza. W 1859 r. G. Jurczok odnowił wieżę. Obie daty uwiecznione zostały w wieży, nad wejściem do świątyni. W 1905 r. odnowiono wnętrza i podmurowano wieżę, a w 1929 r. przeprowadzono remont kapitalny świątyni. Po 1945 r. kościół przejęli katolicy.
We wnętrzu zachowały się ciekawe detale snycerskie, np. późnogotycki, trójlistnie zamknięty południowy portal nawy, stolarka drzwiowa z ozdobnymi okuciami z XVI i XVII w. Ocalała też część zabytkowego wyposażenia późnorenesansowego i późnobarokowego. Zachował się m.in. dzwon ufundowany przez Joachima Ernesta von Frankenberg (1656-1725), a odlany w 1693 r. przez Zygmunta Götza z Wrocławia. Okna zdobią witraże ufundowane na początku XX w. przez rodzinę von Watzdorf, właścicieli pobliskiego dworu.
Na cmentarzu zlokalizowanym w środkowej części wsi, przy drodze do kościoła, znajduje się 14 mogił z 1 poł. XX w. Najstarsze zachowane nagrobki pochodzą z 1918 r. Są to groby rosyjskich jeńców wojennych z czasów I wojny światowej: Owschinikow Igor, Russ Kriegsgof († 22.09.1918), Swjatynya Josef, Russ Kriegsgof († 20.09.1918), Barabanow Alexander, Russ Kriegsgof († 22.09.1918), Denis Iwanow, Russ Kriegsgof († 22.09.1918).